Γλυκό Κεράσι

Άφησε το κλάμα να στεγνώσει στα μαγουλά της. Ηθελε να χει την αλμύρα στο πρόσωπο της. Την αλμύρα της θάλασσας και τη γεύση του καλοκαιριού. Τη γεύση από τα φιλιά του, που τα γευόταν νοερά ακόμα. Και τι δεν θα έδινε να σταμάταγε ο χρόνος δίπλα στην αμμουδιά – εκεί που την πρωτοφίλησε.

Έγειρε στο κάθισμα της, στην αίθουσα αναμονής του αεροδρομίου και έφερε τη μορφή του μπροστά της:
«Tα άστρα μου θυμίζουν το φωτεινό πρόσωπο σου και ο ήλιος το ξανθό χρώμα των μαλλιών σου και έτσι σε σκέφτομαι μέρα και νύχτα» της ψιθύρισε, στο σμίξιμο τους την τελευταία νύχτα κάτω από τον έναστρο ουρανό. Πρώτη φορά ερωτευόταν η Έστερ – στα 21 της δεν είχε αγγίξει ο φτερωτός θεός – και να που είχε έρθει με το πρόσωπο και το ηλιοκαμένο κορμί του Δημήτρη, ενός 25αρη ψαρά που ζούσε μόνιμα στο νησί. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά.

Πέρασαν όλες τις διακοπές μαζί. Σε 15 μέρες θα προλάβαινε να δείξει στην Εστερ τις ομορφιές του νησιού. Πρωτόγνωρα συναισθήματα για το κορίτσι, πρωτόγνωρες εικόνες γεμάτες ήλιο, που δεν είχαν καμία σχέση με την παγωμένη της χώρα στο βόρειο άκρο της Ευρώπης. Ατέλειωτα παιχνίδια στην ακρογιαλιά, σκαρφαλώματα στα ξωκλήσια για να της δείξει πως βουτούσε ο ήλιος μέσα στη θάλασσα και μαγικά την έκανε κόκκινη, εκδρομές στις πιο κρυφές παραλίες με μόνους μάρτυρες του ερωτά τους, τα βράχια τριγύρω.

Γλυκό κεράσι της γιαγιάς του, που έτρεχε από τα χείλη και έδινε άλλη γλύκα στα φιλιά τους, ατέλειωτες vυχτερινές βαρκάδες, στο φεγγαρόφωτο. 

Αχ! πως το λάτρεψε αυτό το καλοκαίρι η Έστερ.

Aυτό το καλοκαίρι που γνώρισε τις ελληνικές ομορφιές και τον έρωτα!