Ποίηση

Κάποτε δεν είχε παγωνιά και ξεροβόρι
Κάποτε ήταν η αγάπη σου ζεστή 
Κάποτε ξημέρωνε μόνο για μένα
Και έδυε ο ήλιος χωρίς σιωπή 

Κάποτε μηνύματα δικά σου σταλμένα, 
στου κινητού μου την οθόνη, ψυχής τροφή.

Τώρα πια δε με κοιτάζεις 
Τώρα πια δε μου μιλάς, 
ούτε μηνύματα μου στέλνεις, ούτε αγωνιάς, 
για το που είμαι, που θα πάω, ποιους θα δω
σε ποια αγκαλιά κοιμάμαι, σε πια χέρια ξενυχτώ.