Έρωτας στα χρόνια της πανδημίας

Ο Τομ διένυε την 121η μέρα καραντίνας.  Είχε πια αποξενωθεί από όλους, όπως όλοι στην Νέα Υόρκη . Του έλειπαν οι φίλοι του,  η οικογένεια του, οι συνεργάτες του. Κορίτσι δεν είχε. Η Άλιν τον είχε αφήσει 2 μήνες πριν την εμφάνιση αυτού του επικίνδυνου κορονοιού, λέγοντας του πως δεν ήταν ευτυχισμένη μαζί του γιατί δούλευε πολύ και δεν είχε χρόνο ποτέ  για κείνη. 

Προσπαθούσε να κρατήσει τη ρουτίνα του  για να μην πάθει κατάθλιψη. Ξυπνούσε το πρωί & έφτιαχνε ένα πλούσιο πρωινό πριν κάτσει στον υπολογιστή του. Ήταν καιρός  τώρα που όλοι δούλευαν από το σπίτι, και έβγαιναν μόνο με ειδική άδεια για να ψωνίσουν τρόφιμα και για να ασκηθούν. Η διαφημιστική που δούλευε δεν ήξερε αν θα υπάρχει και αύριο. Η οικονομία σίγουρα θα κατέρρεε από όλη αυτή την καταστροφή . Τόσοι νεκροί σε τόσο λίγο διάστημα! Τι έμπνευση να έχει να γράψει τα επιτυχημένα του commercials με όλο αυτό το θανατικό τριγύρω. Τέλειωνε τη δουλειάς τις 7μμ και έβγαινε στο πάρκο να τρέξει. Η άσκηση ήταν η μόνη του παρηγοριά . Δε μιλούσε με άνθρωπο και δεν άγγιζε τίποτα. Τα τελευταία επιστημονικά νέα ήταν πως ο ιός είχε περάσει και στο φυτικό βασίλειο. Όλα τα φυτά ήταν μολυσμένα. Αφανίζονταν όλα σιγά σιγά. 121 μέρες απομόνωσης. Πόσο θα άντεχε ακόμη?  Θα πήγαινε σε μάκρος η κατάσταση, σκεφτόταν. Έβαλε ένα ποτό και βγήκε στη βεράντα.

Το βλέμμα του σταμάτησε πάνω στη φιγούρα της . Την είδε να λικνίζεται, ψιλόλιγνη με κόκκινα μαλλιά, στην ταράτσα του απέναντι κτηρίου. Χόρευε. Πήρε τα κιάλια του. Την παρατηρούσε. Πόσο όμορφη ήταν!  Δύσκολα θα κοιμόταν απόψε. Η γυναικεία φιγούρα σφηνώθηκε στο μυαλό του.

Την επόμενη μέρα, την ίδια ώρα, στήθηκε να την ξαναδεί. Θα ερχόταν άραγε? Να την. Άρχισε να χορεύει, Αέρινη κίνηση, αργή. Το σώμα της ήταν σαν να του μιλούσε.  Ήθελε οπωσδήποτε να την συναντήσει. Πως όμως? Μα με  Drone. Της έγραψε ένα σημείωμα εκφράζοντας τον θαυμασμό του και τα στοιχεία του. Της έδινε ραντεβού την επόμενη μέρα στο κοντινότερο  super market.  Ήταν το μόνο μέρος που θα μπορούσε  η συνάντηση με κάποιον να φανεί τυχαία αφού απαγορευόταν η κυκλοφορία 2 ατόμων. Ανυπομονούσε να την συναντήσει. Θα πήγαινε. Το  είχε επιβεβαιώσει με ένα χαμόγελο και με το ΟΚ  που  σχημάτιζαν τα δάχτυλά της. Τον είχε προσέξει και εκείνη καιρό πριν. Νάτη. Στρίβει στο διάδρομο με το καρότσι άδειο ακόμη, για να έχει χρόνο  να το γεμίσει ψωνίζοντας μαζί του. Την έλεγαν Jane. Ήταν 28. Ερωτεύτηκαν πολύ. Ζούσαν και οι 2 για την συνάντηση τους κάθε εβδομάδα.

Εκείνη την Τετάρτη εκείνη δεν εμφανίστηκε στο ραντεβού τους. Της τηλεφώνησε. Ξανά και ξανά. Καμία απάντηση .Άρχισε να ανησυχεί. Πήγε γρήγορα σπίτι του να δει αν η ταράτσα της είχε κάποιο σημάδι ζωής. Τίποτα. Μα τι είχε συμβεί? Πως θα μάθαινε? Θα ρωτούσε την αστυνομία μπροστά στο κτήριο της. Το διαμέρισμά της είχε σφραγιστεί. Ένα μεγάλο μαύρο Χ κάλυπτε την πόρτα της . Είχε μολυνθεί. Σε ποιο νοσοκομείο την πήγαν? Αδύνατον να μάθει. Γύρισε στο  διαμέρισμα του.

Ξαφνικά ένα έντονο φως έπεσε στη μεγάλη τζαμαρία του. Σηκώθηκε να κατεβάσει τα ρολά. Tο φως γινόταν πιο έντονο όσο πλησίαζε. Η μορφή της σαν ολόγραμμα εμφανίστηκε. Πήγε να την αγγίξει. Εκείνη άρχισε να του μιλά .Του είπε πως ήταν επίλεκτη να ακολουθήσει του Κορωναίους στον πλανήτη τους. Αυτοί έστειλαν τον ιό στη γη για να αφανίσουν τον πληθυσμό της και να  την κάνουν αποικία τους. Θα ήταν το πειραματόζωό τους για να δουν πως αντιδρούν τα ανθρωπινά όντα στον ιό. Του πρότεινε να πάει μαζί της. Του είπε πως η  Ν.Υ .θα καταστρεφόταν. Θα αφανίζονταν όλες οι χώρες. Ο μόνος τρόπος για να σωθεί ήταν να την ακολουθήσει. 

Θα πήγαινε μαζί της η θα έμενε στη μοίρα του;  Είναι δυνατόν ένας αόρατος εχθρός να είχε τόση δύναμη; Και όμως είχε. Το έβλεπε μπροστά του κάθε μέρα. Κάποιος τους τιμωρούσε με το μη άγγιγμα, τη μη συναναστροφή .

Ξύπνησε ιδρωμένος. Κοίταξε δίπλα του. Η Άλιν κοιμόταν ήρεμη. Πήγε στο παράθυρο. Η     γειτόνισσα  έκανε πρόβα στην χορογραφία της. Έβαλλε  ειδήσεις. Η ζωή στη Ν.Υ κυλούσε στον κανονικό της ρυθμό. Υποσχέθηκε στον εαυτό του πως θα αφιέρωνε πιο πολύ χρόνο στην κοπέλα του, θα γινόταν πιο τρυφερός μαζί της και πως δε θα έμπλεκε ξανά ποτέ με «εξωγήινες καταστάσεις»!