Στο Νεκροτομείο Φρούτων

«Ουφ …άντε άλλη μια χρονιά να περάσει…να τελειώνουμε και μ ‘αυτά τα Χριστούγεννα» , αναστέναξε η Ασπασία, όσο περίμενε τη σειρά της να μπει στο ψυγείο.

Τούρτα καλοκαμωμένη και νόστιμη από τα χέρια του Pastry Chef  Bαρλάση, η Ασπασία, με περίοπτη θέση, στη βιτρίνα του πολυτελούς Ζαχαροπλαστείου του γνωστού chef. Ντυμένη στα λευκά σαν νύφη με νυφικό από  σαντιγί,  μαύρη σοκολάτα στο εσωτερικό και ολόκληρα αμύγδαλα, με τελείωμα φράουλας και κομματιών σοκολάτας στην κορυφή, ήταν η απόλυτη γευστική ηδονή. «Αμαρτία» την αποκαλούσε ο Βαρλάσης. Δίπλα της στέκονταν η πάστα η Χιονούλα με τις ξαδέλφες της, ο Θέμης το κοκάκι μαζί τα δίδυμα αδέλφια του,  οι μαυρούλες σοκολατίνες αραδιασμένες η μια δίπλα στην άλλη σαν μπαλαρίνες που περιμένουν τη σειρά τους να βγουν στην σκηνή, έτοιμοι όλοι για αναχώρηση.  

Περίμεναν υπομονετικά να μπουν στους μεγάλους ασημένιους δίσκους και στη συνέχεια στο φορτηγό με την διάσημη επιγραφή «Paradise pastry” που θα κατευθυνόταν  στο μεγάλο νοσοκομείο της πόλης για παιδιά , όπου σήμερα  Διοικητικό και Ιατρικό προσωπικό, έδιναν το μεγάλο Χριστουγεννιάτικο πάρτυ προς τιμή των μικρών ασθενών, όπως κάθε χρόνο.

«’Έλα, έλα γρήγορα”, ακούστηκε η φωνή του οδηγού, “να ξεφορτώσουμε γιατί κλείνουμε την είσοδο» , έλεγε καθώς στοίβαζε τους δίσκους με τα γλυκά, στα μεγάλα καρότσια για να τα μεταφέρει στα ψυγεία του νοσοκομείου.

«Όχι, όχι , ένα λεπτό» τον σταμάτησε η Διοικητική Υπάλληλος,  «όχι στον 1ο όροφο  γιατί τα ψυγεία έχουν χαλάσει – ξέρεις πως είναι ο Δεκέμβρης- όλα συμβαίνουν τώρα. Ελάτε από δω» , και τους οδήγησε στο υπόγειο.

«Eργαστήρια & ψυγεία Νεκροτομείου φρούτων », έγραφε η ταμπέλα που διάβασε με απορία ο οδηγός στην πόρτα.

«Τι με νοιάζει εμένα? Στο στομάχι μου θα πάνε?» σκέφτηκε ανασηκώνοντας τους ώμους και άρχισε να ξεφορτώνει  έναν – έναν τους δίσκους, ενώ τα γλυκά έπαιρναν θέση το ένα δίπλα στο άλλο, στο μεγάλο ψυγείο του νεκροτομείου που ευτυχώς ήταν άδειο.

Η Ασπασία φρικαρισμένη γυρνά στην Χιονούλα και της λέει «τα χειρότερα Χριστούγεννα της ζωής μου- πα πα τι φρίκη- και τι απαίσια μυρωδιά έχει εδώ μέσα – πιφ»,άσε που θα χαλάσει το μακιγιάζ μου», είπε καθώς ίσιωνε τη σαντιγύ και τις φράουλες στο κεφάλι της.

Ξάφνου ανοίγει η πόρτα του ψυγείου και με ορμή σπρώχνουν μέσα δυο μεγάλους δίσκους  με πορτοκάλια και διάφορα ζαρζαβατικά

«Ωχ…γκαπ… γκουπ ….αχ …»ακούστηκαν αδύναμες μικρές φωνές σαν τιτιβίσματα.

«Περιθότερη δύναμη δεν είχε?» είπε o Άρηs το πορτοκάλι στο Ρούλη το μαρούλι, που στεκόταν δίπλα του… «ωχ έχουμε και μουθαφιρέουθ» του είπε στο αυτί καθώς κοίταξε προς την Ασπασία και την υπόλοιπη  γλυκερή παρέα.

«Δε φθάνει που μας ξεδουμίδουν,  τώρα θα μαθ βάλουν και γαρνιτούρα σε τούρτεθ ??» μονολόγησε ο μικρός πορτοκαλί γκρινιάρης. «Χάλια … χάλια…»

Παιδικά βήματα και φωνές όμως πλημύρισαν το χώρο, έξω από τα ψυγεία.

«Εγώ θα σήμερα θα στύψω τα πορτοκάλια», είπε ο Νίκος

«Εγώ θα βάλω στο μπλέντερ τα λαχανικά», είπε η Κατερινούλα

«Εμείς θα τα συσκευάσουμε στα βαζάκια» είπαν τα υπόλοιπα παιδιά

“Και γω θα τα βάζω τα χαλασμένα πορτοκάλια στο νεκροτομείο φρούτων”, είπε ο Παυλάκης

Κατευθύνθηκε το καθένα στον αντίστοιχο πάγκο:

«Παραγωγή χυμών» με αραδιασμένα πολυμίξερ στον  πάγκο

«Συσκευασία»  με αραδιασμένα ένα σωρό μπουκαλάκια και βαζάκια

 «Απορριμματοφόρο» είχαν ονομάσει τον  κάδο με ρόδες  που μετέφεραν τα  χαλασμένα φρούτα στο ψυγείο, μέχρι να πεταχτούν.

«Νεκροτομείο φρούτων» είχαν βάλει την αντίστοιχη ταμπέλα έξω από το ψυγείο.

Είχαν φτιάξει εργαστήριο τα παιδιά, για να περνούν ευχάριστα και δημιουργικά την ώρα τους . Παιδιά με χρόνιες παθήσεις που έμεναν παρατεταμένα στο νοσοκομείο, είχαν την ιδέα που με την έγκριση των γιατρών,  πραγματοποιήθηκε. Τα βαζάκια έτοιμα, παραταγμένα προς πώληση στο Charity Bazaar. Τα έσοδα  θα έμεναν στο Νοσοκομείο για τις θεραπείες των παιδιών.

 Η μεγάλη ώρα όμως του πάρτυ είχε φτάσει. Τα μεγάλα τραπέζια είχαν στολιστεί με φαγητά και εδέσματα  ενώ η Ασπασία και τα υπόλοιπα γλυκά  είχαν πάρει τη θέση τους πάνω στο γιορτινό τραπεζομάντιλο. Είχε βάλει στο μάτι την μικρή Αλίκη, μια μικρή κοκέτα με ξανθό μπουκλε μαλλί. Σε αυτήν ήθελε να δώσει στα περισσότερα κομμάτια της.

Η μουσική άρχισε να παίζει δυνατά και όλοι στροβιλίζονταν χορεύοντας. Η Αλίκη με ρόλερ στα πόδια  διέσχιζε την αίθουσα και φώναζε «είναι Χριστούγεννα ..Xριστούγεννααα!».  Όμως δεν  βλέπει την άκρη του τραπεζομάντηλου και το παίρνει  μαζί της στις ρόδες των ρόλερ. Ο Θέμης και τα υπόλοιπα κοκάκια κατρακυλούσαν σε όλη την αίθουσα, οι μαυρούλες σοκολατίνες αναμείχτηκαν με τη Χιονούλα και τις ξαδέλφες της σε μια λευκοσοκολατί  λίμνη ενώ η Ασπασία, απαρηγόρητη στο πάτωμα, προσπαθούσε να μαζέψει τα στολίδια της.

Η Αλίκη ξεσπά σε γέλια και με τα μικρά χεράκια βουτά  μια χούφτα Ασπασία και την πετά στα υπόλοιπα παιδιά. Τα παιδικά προσωπάκια βάφονται κατάλευκα σαν χιονισμένα  και ανταποδίδουν χούφτες Ασπασίας.

Τουρτοπόλεμος άρχισε τρικούβερτος και  τα παιδιά γελούσαν ασταμάτητα με την απρόσμενη τροπή του πάρτυ, ενώ η   Ασπασία δε μπορούσε να πιστέψει πως έγινε αιτία τόσο μεγάλης xαράς των παιδιών.

«’Αξιζε η αναμονή στο νεκροτομείο φρούτων» σκέφτηκε και ξέσπασε στα γέλια, όταν είδε πως η φράουλα που στόλιζε την κορυφή της, τώρα αποτελούσε στολίδι στο καπέλο της Διοικητικής Υπάλληλου.    Αυτά τα Χριστούγεννα θα έμεναν αξέχαστα σε όλους!